Χωρίς τον Γιάννη Μπουτίνα τι νέα χρονιά?

Την πρόθεση του να μην συνεχίσει τη νέα χρονιά σαν πρόεδρος της ομάδας μας ανακοίνωσε στο χθεσινό Δ..Σ. της ομάδας και σήμερα δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Τα Μετέωρα» η συνέντευξη που έδωσε στον Παναγιώτη Στάλια ο Γιάννης Μπουτίνας. Ας δούμε ένα απόσπασμα αυτής της συνέντευξης.   

Κύριε Μπουτίνα, μιλήσατε φέτος πολλές φορές για προσωπικά σας λάθη. Τελικά ο υποβιβασµός της ομάδας των Μετεώρων από την Δ΄ Εθνική ήταν αποτέλεσµα αυτών των λαθών;

Ίσως ήταν και αποτέλεσμα αυτών των λαθών. Στην έναρξη της περιόδου 2010-2011 δεν ήμουν τόσο κοντά στην ομάδα, όσο θα ήθελα, και κάποιες καταστάσεις άσχημες γιγαντώθηκαν, ώστε μετά να είναι ανεξέλεγκτες. Για πρώτη φορά «χάθηκαν» τα αποδυτήρια. Δεν υπήρχε ηρεμία και οι σχέσεις των ποδοσφαιριστών μεταξύ τους δεν ήταν καθόλου καλές. Τα προσωπικά μου λάθη επικεντρώνονται στο ότι δεν άκουσα νωρίτερα τους συνεργάτες μου για ενεργοποίηση του εσωτερικού κανονισμού, ώστε, αφού τιμωρηθούν κάποιοι, να μάθουν και οι υπόλοιποι. Δεν άκουσα κάποιους συνεργάτες μου που μου έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου και μετά η κατάσταση έγινε «αρρωστημένη» και φυσικά μη θεραπεύσιμη. Επίσης ήμουν εκείνος που πήρα την τελική απόφαση για την επιλογή των ποδοσφαιριστών, μετά τις εισηγήσεις των συνεργατών μου, και πιστεύω πως τους υπερεκτίμησα. Τέλος, ειδικά φέτος, ήμουν ιδιαίτερα φιλικός και εξυπηρετικός με τους ποδοσφαιριστές και αυτό κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν, με την κακή έννοια. Ο πρόεδρος πρέπει να είναι απόμακρος με τους παίκτες και να τον συνδέει ο τεχνικός διευθυντής και ο γενικός αρχηγός. Φέτος κάναμε και πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, αλλά κάποιοι δεν μπόρεσαν να χωνέψουν την ιδιότητά του και να λειτουργήσουν με αυτό το μοντέλο. Να ξέρετε, όμως, ότι πάντα καλό θα είναι εκ προοιμίου ο αρχηγός ενός σχήματος, και εδώ ο πρόεδρος, να επιλαμβάνεται των ευθυνών, γιατί αυτός είναι και ο κύριος υπεύθυνος των καταστάσεων. Έτσι, λοιπόν, αναλαμβάνω την πάσα ευθύνη για το ποδοσφαιρικό τμήμα και την πορεία του, όπως και των άλλων τμημάτων.

Δηλώσατε ότι αν έµενε ο Βασίλης Γκούµπλιας στη θέση του προπονητή η οµάδα δεν θα υποβιβαζόταν. Γιατί δεν έγινε µεγαλύτερη προσπάθεια, ώστε να µεταπειστεί και να παραµείνει στη θέση του;

Το κεφάλαιο Βασίλης Γκούμπλιας θα έλεγα ότι είναι ένας μεγάλος τόμος για την ιστορία του Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ. Και το εννοώ. Ο Βασίλης Γκούμπλιας ήρθε στην ομάδα πριν οκτώ περίπου χρόνια και ξεκάθαρα τονίζω πρόσφερε έργο. Όσοι έζησαν κοντά του και συνεργάστηκαν μαζί του βλέπουν έναν προπονητή επαγγελματία, με συνεχή ενημέρωση και μόρφωση και με πολύ όρεξη να δουλεύει πάνω στην προπόνηση. Στον Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ έφερε αρκετά τρόπαια και ανόδους και στάθηκε αξιοπρεπώς στα διάφορα πρωταθλήματα. Όμως δεν είμαστε ακόμη, πανελληνίως, έτοιμοι να κρατάμε προπονητές τόσο πολύ και θεωρώ πως ήταν ρεκόρ παραμονής σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα τα οκτώ χρόνια. Η διακοπή της συνεργασίας μας έγινε σε κάποια χρονική στιγμή που και αυτός δεν άντεχε άλλο την πίεση και δεν μπορούσε πλέον να περάσει αυτά που ήθελε στους ποδοσφαιριστές και εγώ κατάλαβα ότι δεν πήγαινε άλλο. Όλοι ήθελαν κάτι διαφορετικό και κάτι νέο. Εγώ ήμουν αυτός που τον στήριξε περισσότερο απ’ όλους όλα τα χρόνια και εγώ ήμουν αυτός που δεν μπορούσα να δώσω εν λευκώ εμπιστοσύνη σε κανένα άλλο προπονητή εκτός αυτού. Και αυτό το τελευταίο είναι απόλυτα σημαντικό. Δίνεις τέτοια εμπιστοσύνη μόνο σε κάποιον που συνεργάζεσαι χρόνια, που το έχει αποδείξει ότι αξίζει, που του βάζεις στόχους και τους υλοποιεί, που δεν σε «πρόδωσε». Όμως στην παρούσα φάση ήταν μονόδρομος η από κοινού λύση της συνεργασίας γιατί μαζί καταλάβαμε ότι ήταν καλύτερα να αποχωρήσει, να γίνει κάποια αλλαγή. Οπότε ήταν άκυρη και άκαιρη η οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταπειστεί. Όσο για την σωτηρία της ομάδας, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Βασίλης Γκούμπλιας θα έσωζε την ομάδα και αυτή θα κατακτούσε θέση μέσα στην πρώτη πεντάδα. Και για να προλάβω κάποιους φίλους αναγνώστες, το σύγχρονο ποδόσφαιρο θέλει προπονητές-επιστήμονες και όχι παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, θέλει προπονητές – γυμναστές που ενημερώνονται και σπουδάζουν το αντικείμενο «ποδόσφαιρο». Παραδείγματα οι τόσοι μεγάλοι επιτυχημένοι προπονητές Mourinio, Gouardiola κ.ά.



Τη διαιτησία του τελικού του κυπέλλου πώς τη σχολιάζετε; Πώς φτάσατε στην απόφαση να αποχωρήσει η οµάδα από την απονοµή του κυπέλλου;

Αν τη σχολιάσω όπως νιώθω, θα έχουμε παρέμβαση εισαγγελέα και όχι μόνο. Αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου είναι ότι υπάρχει το «δεν θέλω» και το «δεν μπορώ». Γνωρίζετε τον συγκεκριμένο διαιτητή και είστε σε θέση από μόνος σας, όπως και πολλοί φίλαθλοι, να απαντήσουν αν δεν μπορεί ή αν δεν θέλει. Και δεν μιλάμε για ανθρώπινο λάθος… Γιατί μιλάμε για γκολ οφσάιντ, πέναλτι που δεν υπήρχε ούτε το άρωμά του και πέναλτι που μύρισε μέχρι την ΕΠΟ και δεν δόθηκε. Οι συμπτώσεις και τα ανθρώπινα λάθη δεν επιτρέπεται να ’ναι τόσα πολλά.
Εγώ είμαι αυτός, όμως, που πρέπει να υπερασπιστώ τα συμφέροντα της ομάδας μου. Δεν επέτρεψα στους ποδοσφαιριστές μου να καθίσουν στην απονομή και προτίμησα να παραλάβω το κύπελλο του ηττημένου ο ίδιος, για λόγους που άπτονται της τάξης του θεσμού. Και συγκεκριμένα υπήρχε μέσα μου ο φόβος για εκτροπή της κατάστασης και της τάξης, αν οι παίκτες μου δεν αποσύρονταν στα αποδυτήρια. Δεν έχει να κάνει η αποχώρηση των παικτών με τον θεσμό του Κυπέλλου, αλλά με την εκτροπή της τάξης.



Όλα τα άλλα τµήµατα των Μετεώρων σχεδόν πέτυχαν τους στόχους τους µε αποκορύφωµα την άνοδο της οµάδας µπάσκετ στην Α1 ΕΣΚΑΘ; Γιατί αυτά τα τµήµατα τα κατάφεραν;

Ευτυχώς που κάνατε αυτή την ερώτηση για να δουν και οι αναγνώστες ότι Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Δράττω την ευκαιρία λοιπόν να σας ενημερώσω ότι στο σύλλογο λειτουργούν: το ποδοσφαιρικό τμήμα με την ανδρική ομάδα (30 ποδοσφαιριστές), οι ακαδημίες (150 παιδιά), η γυναικεία ομάδα (40 αθλήτριες), το τμήμα μπάσκετ με την ανδρική ομάδα (20 αθλητές), οι ακαδημίες μπάσκετ (80 παιδιά) και το τμήμα βόλεϊ με τις γυναικείες ομάδες και ακαδημίες (80 αθλήτριες) και την ανδρική ομάδα (15 αθλητές). Επίσης ιδρύθηκε και ο σύλλογος παλαιμάχων με πάνω από 50 βετεράνους ποδοσφαιριστές του Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ. Άρα μιλάμε για ένα σύλλογο με πάνω από 400 αθλήτριες και αθλητές σε μια πόλη των 10.000 μόνιμων κατοίκων μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Μαζί με τους 30 περίπου συνεργάτες -παράγοντες προσπαθήσαμε να έχουμε την καλύτερη λειτουργία σε όλα αυτά τα τμήματα και πιστεύω, κατά γενική ομολογία, το πετύχαμε και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
Όσον αφορά στο μπάσκετ και στην ανδρική ομάδα, πριν δυο χρόνια που αναλάβαμε το μπάσκετ βάλαμε σαν στόχο δυο χρονιές – δυο κατηγορίες, και το πετύχαμε. Υπήρχε ένα πολύ καλό κλίμα, μ’ έναν πολύ καλό προπονητή και αξιόλογους παίκτες. Όλη αυτή η χημεία «έδεσε» και ήρθαν τα πρωταθλήματα και τα τρόπαια. Θεωρώ πως τα πράγματα στο μπάσκετ είναι πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο οικονομικά.



Πόσο σημαντική είναι η βοήθεια μιας δημοτικής Αρχής σ’ ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό Σωματείο, όπως τα Μετέωρα;

Αρκεί να σας πω ότι πολλά σωματεία ανά την Ελλάδα έχουν περιέλθει στους δήμους εδώ και πολλά χρόνια. Για λόγους, όπου κανείς δεν ασχολείται, πολλές φορές ερχόταν ο δήμος να πάρει την ομάδα κάτω από τον αθλητικό οργανισμό και να τη στηρίζει ο ίδιος με ανθρώπους δικούς του. Με το μοντέλο αυτό και με την προοπτική ότι θα διοριστούν από το Δήμο άτομα που μπορούν να αφιερώσουν το χρόνο τους, να αγαπούν την ομάδα, να έχουν γνώσεις και να είναι ανιδιοτελείς και με πολύ μεράκι, θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Και όταν η ίδια η πολιτεία είναι απούσα για πολλά χρόνια, πρέπει τουλάχιστον ο δήμος να βοηθά. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα σωματεία της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας δεν πήραν επιχορηγήσεις από την ΕΠΟ τα τελευταία 4 χρόνια, όταν τα ίδια αυτά σωματεία αποτελούν την μεγαλύτερη πηγή εσόδων για την ΕΠΟ, γιατί κάθε Κυριακή τα πρόστιμα που επιβαρύνουν αυτά τα σωματεία είναι κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Κατηγορία με πάνω από 150 σωματεία, η μεγαλύτερη στο άθλημα, και είναι παραμελημένη εντελώς από το επίσημο κράτος. Γι’ αυτό οι παράγοντες, στο μόνο διαθέσιμο υποστηρικτή στον οποίο μπορούν να ελπίζουν, είναι ο δήμος τους. Γιατί οι παράγοντες κυριολεκτικά ματώνουν οικονομικά, χωρίς καμία ανταπόδοση και χωρίς κανένα όφελος.



Η επόµενη ηµέρα για την οµάδα των Μετεώρων ποια θα είναι; Έχετε όρεξη να συνεχίσετε; Υπάρχουν αντοχές; Ακόµη και τώρα υπάρχουν πολλοί που λένε πως τα Μετέωρα θα έπρεπε να έχουν µια σταθερή πορεία τουλάχιστον στη Γ’ Εθνική. Τι έχετε να απαντήσετε επ’ αυτού;

Θα έλεγα πως η φετινή χρονιά ήταν η πιο ψυχοφθόρα χρονιά που έχω βιώσει στο σύλλογο. Η άποψη μου είναι, οι συνεργάτες μου κι εγώ, πως έχουμε κουραστεί και κουράσει. Με τους περισσότερους συνεργάτες μου είμαστε μαζί στο σύλλογο για 12 ολόκληρα χρόνια. Αφιερώνουμε κάθε ημέρα πολύ χρόνο, αφήνοντας πίσω προσωπική και επαγγελματική ενασχόληση. Οι ιδέες μας και οι πράξεις μας θεωρώ ότι έχουν κουράσει όλα αυτά τα χρόνια και πρέπει να έρθουν νέες ιδέες, ξεκούραστα μυαλά, με περισσότερη ενέργεια.
Προσωπικά μ’ έχουν κουράσει οι κακόπιστες κριτικές, η αμφισβήτηση και οι προδοσίες. Κάποτε ένας φίλος πρώην παράγοντας σε μεγάλη ομάδα μού είπε: «απεύχομαι όταν κάποτε φύγεις από παράγοντας να μην περνάς καθόλου από το γήπεδο». Γνωρίζετε πολύ καλά ότι όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι έχουν εξαφανιστεί από τις κερκίδες του γηπέδου, αναρωτηθήκατε όμως ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί σε όλους ήρθε ο κορεσμός από το άθλημα ή γιατί σε όλους ασκήθηκε τόσο πολύ κριτική και τους έδιωξε από το γήπεδο; Οι απαντήσεις σε μένα πλανώνται ακόμη.
Από την πλευρά μου τονίζω πως δεν έχω άλλα ψυχικά και οικονομικά αποθέματα και πως αν συνεχίσω δεν θα μπορέσω να προσδώσω αυτή την αίγλη των τελευταίων ετών στο σύλλογο. Θεωρώ πως είναι καλό και έντιμο ο κάθε παράγοντας να φεύγει όταν πρέπει και να φεύγει με αξιοπρέπεια. Όλα αυτά τα χρόνια φέραμε το σύλλογο σε υψηλά επίπεδα και του προσδώσαμε μια αίγλη ξεχωριστή και μοναδική. Δεν είναι λίγο, οι συνεχείς άνοδοι στο μπάσκετ, η γυναικεία ομάδα στην Β΄ Εθνική, οι άνοδοι στη Δ΄ Εθνική, οι κατακτήσεις των κυπέλλων, η ίδρυση νέων ομάδων, τα τουρνουά, τα τμήματα βόλεϊ και όλα τα άλλα που έχουν γίνει. Ανεβάσαμε τον πήχη ψηλά και τον κρατήσαμε ακόμη πιο ψηλά. Είμαι σίγουρος πως αφότου φύγουμε θα έχουμε στρώσει το χαλί ώστε η ανδρική ομάδα να ανέλθει σε υψηλότερα σκαλοπάτια εθνικών κατηγοριών. Στα επόμενα χρόνια είναι έτοιμη και η πόλη να δεχθεί την ομάδα σε εθνικές κατηγορίες.
Να τονίσω και να ξεκαθαρίσω κάτι όμως: θα είμαι πιο κοντά από τον καθένα στο σύλλογο σε όποιο πόστο μου ζητηθεί και θα βοηθώ, γιατί η αγάπη γι’ αυτή την ομάδα, γι’ αυτό το ιστορικό σωματείο είναι ανεξάντλητη και είμαι περήφανος που είχα προκατόχους σαν τον «κυρ-Βασίλη», τον Βασίλη Καρακίτσιο, και τόσους άλλους καταξιωμένους παράγοντες που πέρασαν και ιδιαίτερα αυτούς, τελευταία, από τους οποίους έμαθα πολλά δίπλα τους.



Από την συµπαράσταση των φιλάθλων είστε ικανοποιηµένος; Κατά τη γνώµη µου θα έπρεπε να ήταν µεγαλύτερη. Εσείς τι λέτε;

Γενικά, όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι ο κόσμος έχει χαθεί από τα γήπεδα σε όλα τα επίπεδα. Η πόλη μας και η ευρύτερη περιοχή όλα αυτά τα χρόνια στηρίζει την ομάδα μας και γενικότερα το σύλλογο και όσες φορές το ζητήσαμε, τους είχαμε δίπλα μας αρωγούς οικονομικά και ηθικά. Τελευταία, φταίμε κι εμείς, γιατί δεν ήρθαμε κοντά στον κόσμο όσο έπρεπε και ίσως γι’ αυτό δεν ήταν και αυτός δίπλα μας.
Είμαι κατηγορηματικός σ’ ό,τι αφορά στον κόσμο που είναι κοντά στην ομάδα, ότι όταν του το ζητήσαμε, ό,τι κι αν ζητήσαμε, το έδωσε απλόχερα. Και όταν χρειάστηκε να γεμίσει τις κερκίδες, το έκανε.


Για όσους ζουν από κοντά την κατάσταση στο Σωµατείο ξέρουν ότι έχει αναπτύξει πολλές δραστηριότητες, πέρα από τον καθαρό αθλητικό σκοπό, µε δικές σας πάντα πρωτοβουλίες. Αναφέροµαι στην τράπεζα αίµατος που έχετε δηµιουργήσει και σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες, στο τουρνουά που γίνεται θεσµός, στη δηµιουργία της οµάδας των παλαιµάχων. Όλα αυτά έχουν αποδοχή στους κατοίκους της πόλης ή τους αφήνουν αδιάφορους;

Η πόλη πιστεύω πως αγκάλιασε κάθε προσπάθεια μας να βγούμε από τα καθαρά αγωνιστικά τείχη.
Πριν από δυο χρόνια ιδρύσαμε την τράπεζα αίματος Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ και μετά από δυο αιμοδοσίες βοηθήσαμε πάνω από 60 συνδημότες μας, όταν βρέθηκαν σε κάποιο πρόβλημα. Αυτό πρέπει να συνεχιστεί και πρέπει οι συνδημότες μας να έχουν την συνείδηση ό,τι πήραν σε κάποια δύσκολη στιγμή να το επιστρέφουν, γιατί μόνο με την αναπλήρωση του αίματος θα συνεχίσει να εξυπηρετεί η τράπεζα αίματος.
Τα διεθνή τουρνουά ποδοσφαίρου που φέρνουν στην πόλη μας πάνω από 500 αθλητές και πάνω από 500 συνοδούς, θεατές και μάνατζερ για 3-4 ημέρες. Τα δύο προηγούμενα χρόνια κατά τη διάρκεια των τουρνουά αυτών η πόλη έφτασε σε σημεία ασφυξίας από τους επισκέπτες και για μας ήταν μια ανταπόδοση στους επαγγελματίες αυτής της πόλης που μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, γι’ αυτό κι επιλέξαμε να συνεργαστούμε για τις ανάγκες των εκδηλώσεων αυτών με επαγγελματίες της πόλης μας. Φέτος σε λίγες ημέρες θα πραγματοποιηθεί το 3ο Διεθνές τουρνουά ακαδημιών ποδοσφαίρου με την ονομασία GOLDEN SUMMER TOURNAMENT 2011, με συμμετοχές απ’ όλη την Ελλάδα και ίσως από βαλκανικές χώρες. Αυξήσαμε τον αριθμό των ημερών, λόγω των πολλών συμμετοχών, και ευελπιστούμε ότι στην πόλη αθλητές και συνοδοί θα ξεπεράσουν τους 1500 για τις ημέρες εκείνες. Φανταστείτε σ’ αυτή την άσχημη οικονομικά περίοδο για όλους, την οικονομική ανάσα των επαγγελματιών από το πέρασμα αυτών των επισκεπτών για 5 ημέρες από την πόλη.
Η ίδρυση του συλλόγου παλαιμάχων του ΑΣ ΜΕΤΕΩΡΑ έγινε γιατί για τη συνέχεια ενός συλλόγου είναι απαραίτητη προϋπόθεση η καταγραφή της ιστορίας απ’ όλους εκείνους που «μάτωσαν» τη φανέλα του συλλόγου και επίσης οι συμβουλές τους και οι παρεμβάσεις τους είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσουν στα μέγιστα σε δύσκολες αποφάσεις. Τέλος, πιστεύω πως η ίδρυση αυτού του συλλόγου αποτελεί και απόδοση τιμών σε όλους αυτούς που δούλεψαν για το σύλλογο γιατί έτσι αναγνωρίζεις το έργο τους.
Αξίζει τέλος να αναφερθεί ότι ως σύλλογος συμμετείχαμε πολλές φορές σε εκδηλώσεις της πόλης αυτής ενεργά, όπως οι πορείες κατά των ναρκωτικών, οι εκδηλώσεις κατά των ναρκωτικών, οι ποδηλατικοί γύροι της πόλης, τα ημερήσια τουρνουά 3Χ3 μπάσκετ και οι συνδιοργανώσεις με άλλους φορείς συναυλιών και άλλων εκδηλώσεων.
Άρα συμπερασματικά είναι τεράστιο το κοινωνικό προφίλ του Α.Σ. ΜΕΤΕΩΡΑ στην κοινωνία της ευρύτερης περιοχής μας. Και οι συνδημότες μας αγκαλιάζουν κάθε προσπάθεια, κάθε ενέργεια, κάθε δραστηριότητα αγωνιστική και έξω-αγωνιστική και προπάντων τώρα που ζούμε σε μια εποχή με κρίση οικονομική, ηθική, κρίση αξιών.

Με αφορμή αυτά τα τελευταία που είπατε, και λόγω της επαγγελματικής σας δραστηριότητας, πώς βλέπετε να πηγαίνει η οικονομική κρίση;

Η χώρα θεωρώ πως περνά μια από τις σημαντικότερες κρίσεις από την γένεση του Έθνους. Και προπαντός δεν είναι μόνο κρίση οικονομική, αλλά και κρίση αξιών, κρίση θεσμών. Έχουν ευτελιστεί οι θεσμοί μας, μ’ έναν ανεξέλεγκτο κατήφορο από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα. Παράλληλα κινείται και η οικονομική κρίση, η οποία θα έλεγα μάς έχει φθάσει όλους σε επίπεδα μηδενικής ρευστότητας. Όταν το κράτος είναι αφερέγγυο απέναντι στον πολίτη, όταν οι τράπεζες είναι ερμητικά κλειστές, είναι πλέον βέβαιο ότι ο μισθωτός, ο ελεύθερος επαγγελματίας και όλες οι άλλες τάξεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Τα άμεσο μέλλον κρίνεται ιδιαίτερα δυσοίωνο, τουλάχιστον για τα επόμενα 2-3 χρόνια και μετά να σταθεροποιηθούμε σε μια κατάσταση. Πρέπει όλοι μας να μάθουμε τις λέξεις στέρηση, λιτότητα και να τις εφαρμόσουμε στη ζωή μας. Για τα επόμενα 2-3 χρόνια η μόνη διέξοδος ανάπτυξης θεωρώ πως είναι ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία) κι εκεί πάλι με πολλή δουλειά και όχι με το μάτι στραμμένο στην επιδότηση. Πρέπει το επίσημο κράτος να δώσει κίνητρα προς αυτή την κατεύθυνση και να κάνει τομές, άσχετα με το πολιτικό κόστος. Όλο αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μπορεί αναλυθεί σε ξεχωριστή κουβέντα.



Σκοπεύετε ν’ ασχοληθείτε με την πολιτική;

Η ερώτηση θα έλεγα πως είναι πολύ γενική. Μ’ αρέσει να προσφέρω στον τόπο μου. Στον τόπο που ζω και αναπνέω. Στον τόπο που έκανα τα πρώτα μου βήματα. Στον τόπο που δραστηριοποιούμαι και συναλλάσσομαι. Δεν είναι όμως αυτοσκοπός γι’ αυτό, η ενασχόληση με την πολιτική. Μπορεί να γίνει και από άλλες σκοπιές. Ακούγεται ρομαντικό, αλλά έχω αποδείξει στα 14 χρόνια που δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην πόλη πως προσφέρω χωρίς να μ’ απασχολούν ιδιαίτερα οι θέσεις και τα αξιώματα. Και για να «διαλύσω τα νέφη» λέω ότι στην παρούσα φάση, δεν μ’ ενδιαφέρει η πολιτική και η περαιτέρω ενασχόληση μ’ αυτή.
Θα παραμείνω ενεργός πολίτης, να προσφέρω ότι μπορώ και θέλει ο τόπος που ζω και δραστηριοποιούμαι, χωρίς να ασχοληθώ με την πολιτική, χωρίς να βγω στην πρώτη γραμμή. Άλλωστε ίσως να χει κουράσει και το όνομα.